15 yıl öncesine kadar mutlu bir aile tablosunun küçük tatlı bir kızıydım. Maddi durumumuz pek iyi olmasa da her günümüz neşeli, mutlu ve huzurlu geçerdi. Ailemin 2 çocuğundan biriydim. Bir de abim vardı. Benimle sürekli ilgilenir, koruyup kollar dışarıya çıktığımızda elimi hiç bırakmazdı. Gözümde, babamdan sonra en büyük kahramanımdı. Her daim yanımda olduklarından dolayı hiç […]
Selam, Annelikle ilgili öğrendiğim, sindirdiğim ya da henüz deneyip bazen başaramadığım bazı şeylerden bahsetmek istiyorum. Tam tamına yirmi aylık bir süreçten bahsediyoruz. Okul sürecinden sonra en istikrarlı zorlanışım bu süreç olabilir. Ama şöyle farklar var. Yanınızda size öğreten bir rehber yok. Not veren çok onu söyleyeyim. Hem de daha öğrenme aşamasında daha çok acemi
Sitemizde yazı yazanların özellikle bu yazıyı okumasını rica ediyorum. Öncelikle bu sitede yazı yazmayı tercih ettiğin için teşekkür ederim. Lafı hiç uzatmadan konuya gireyim. Konu telif haklarıyla alakalı. Konuyu net bir şekilde anlamanız için sizlere bundan biraz bahsedeyim. Dijital bir ortamda yayınlanan içeriklerin, hangi konuda olduğu önemli değil, özellikle okuyucu deneyimi açısından görsellerle desteklenmiş olması
Hayatımda ilk kez bu halde buluyordum kendimi. Bu denli karmaşık duygularla daha önce karşılaşmış mıydım ?Hatırlamıyorum… Ailemi kaybettiğimden bu yana kendimden başka kaybedeceğim bir şeyim kalmadığı için attığım adımların, girdiğim yolların tehlikesi gözümde pek bir şey ifade etmiyordu. Korku duyusundan bir haberdim. Değer verdiğim hiçbir şey de yoktu. İşte bu, beni kör bir maganda kurşunu
(Bölüm 1) İliklerime kadar soğuğu hissediyordum. Bir yandan kendimi içinde bulunduğum durumu sorgularken bir yandan da kar fırtınasına karşı yürümeye devam ediyordum. Fırtına ile birlikte gelen o karın uğultusu soğuktan daha çok kanımı donduruyordu. Burda ne yaptığıma dair en ufak bir fikrim bile yoktu açıkçası. Sadece “sözde” herkesten, her şeyden uzaklaşmak için geldiğim yerde kendimle
Dost, arkadaş, yoldaş, sırdaş… Bütün bu kelimelerin en çok yakıştığı canım kardeşim. Biz tanışalı 6 sene oldu. Bu 6 senede o kadar çok şey yaşadık ki. Ben de sen de zorlu yollardan geçtik. Bazen derdimizi anlatacak, hislerimizi paylaşacak kimseleri bulamadık. Öyle çıkmazlara girdik ki “ Ben artık dayanamayacağım.” dedik kendi kendimize. Ama her zaman dönüp
Gece… Sanırım bazı insanlar bilir gecenin puslu sessizliliğini, yanlızlığını, cesaretini, nefesini… Kimilerinin gece uyanır; Ruhu, Düşünceleri, Hayalleri, O kurtulamadığı ekseni… Günün başlangıcında uyanır, elini yüzünü yıkar ve cesaretin varsa aynada kendi gözlerinin içine bakarsın. Çoğu zaman söylediğim ilk kelime “Bir Güne Daha…” Gözlerimi yumarım bir süre ve derim ki kendime “işte sen burdasın, Buranınsın, Bu
Merhaba, bugün sizlere her videosunu sabırsızlıkla bekleyip hepsini eğlenerek izlediğim bir Youtube kanalından bahsedeceğim. 23 Nisan 2015 tarihinde Burak Tatlıcı tarafından kurulmuş bir kanaldır. Lise arkadaşlarıyla beraber çekmeye başladığı videolar bu zamana kadar aralarına çokça insanı da katarak devam etmiştir. Yolun en başında kendi arkadaşlarıyla olan ilişkisine ve sohbetine güvenerek bu kanalı açmış fakat zamanla
İnsan doğdu, büyüdü ve bir amaç uğruna öldü. Bir cümleye sığabilen bu kısır döngüyü yaşayan milyarlarca yaşamın müşterek bir temeli olabilir mi? Sorulan bu sualin cevabı sosyoloji, felsefe gibi bir çok ilme dayansa da geçip giden ömrümüzde gözlerimizi gerçekten açtığımız sürece cevap çoğu zaman açıktır. İnsan, yaşamını acıları üzerine kurar. Bu kaçınılmaz ve inkâr edilemez
Gazetede 3.sayfa Büyük harflerle bir haber; O öldü, Aslolan diyarına göçtü. Siyah maske, beyaz kefen Hayat ve memat Toprak kara ve soğuk Mezar çok dar, içerisi boğuk! Kara toprak ve ben İlk gece yalnızlık ve korku Bedenim var ama cansız Sözlerin hepsi muhatapsız Güneş tepede, etrafta sesler var! Mezar genişlemiyor, hep mi böyle dar? Omzumdaki
