Bir şeylere yetişemediğim zaman başlıkta yazan durumu çok düşünürüm keşke bu mümkün olsa diye…Sadece ben olmak ve durmak istiyorum kendi zamanımda. Ulaşamadığım şeylerin sıkıntısını çekmek istemiyorum kendimi bir yarış içine sokmak istemiyorum ki ben. Ama yaşın bir yere gelince bir şeyler bekleniyor ve sen yapamadığın için suçluluk duygusunu dibine kadar yaşıyorsun. Sosyal medyanın bunda etkisi […]
Öncelikle merhaba. Hoş geldiniz bunalımlarıma … Neden böyle bir başlık seçtim zaten bunalımlar bir nevi duygusallığı yansıtmaz mı evet doğru, belki bunalımlarım çok duygusal ya da çok duygusal olduğum için bu kadar bunalıyorumdur bilemiyorum. Hayatımda bir şeyler kötü mü? Bir takım sağlık sorunlarını saymazsak hayır cevabını buna rahatlıkla verebilirim aslında o zaman başına bela mı
Karda yeşeren çiçek…Nam-ı diğer KARDELEN Okuduğum bir yazıda anlamı aynı şöyle idi. “Kışı bekleyip de bembeyaz karlar yağdığında açan çiçek yani kardelen, her yerde sevdiğini arar; ama bulamaz. Ümidini yitiren çiçek sonunda üzüntüsünden boynunu büker, soğuğa daha fazla dayanamayıp karların üzerinde ölür gider… İşte o gün bu gündür karda açan ve sevgilisini bekleyen o çiçeğin adıdır Kardelen“ Buna izin vermeyeceğim! O
İnsan doğdu, büyüdü ve bir amaç uğruna öldü. Bir cümleye sığabilen bu kısır döngüyü yaşayan milyarlarca yaşamın müşterek bir temeli olabilir mi? Sorulan bu sualin cevabı sosyoloji, felsefe gibi bir çok ilme dayansa da geçip giden ömrümüzde gözlerimizi gerçekten açtığımız sürece cevap çoğu zaman açıktır. İnsan, yaşamını acıları üzerine kurar. Bu kaçınılmaz ve inkâr edilemez
Bu ismi sanırım ilk kez Gülen Gözler filminde duymuştum. O zamanlar insan “gerçekte kim bu?” gibi soruları çok sormuyor sanırım. Yine de kime sorsak en azından duymuşluğu vardır. Benim de geçen gün youtube üzerinden dinlediğim bir tartışma programında tekrar karşıma çıktı. Laf arasında Vecihi Hürkuş ‘un kısaca hayat hikayesinden bahsetti. O an garip bir şekilde
