Kopmak Zamanın Akışından…

Bir şeylere yetişemediğim zaman başlıkta yazan durumu çok düşünürüm keşke bu mümkün olsa diye…
Sadece ben olmak ve durmak istiyorum kendi zamanımda. Ulaşamadığım şeylerin sıkıntısını çekmek istemiyorum kendimi bir yarış içine sokmak istemiyorum ki ben. Ama yaşın bir yere gelince bir şeyler bekleniyor ve sen yapamadığın için suçluluk duygusunu dibine kadar yaşıyorsun. Sosyal medyanın bunda etkisi olduğunu düşünüyorum aksini asla iddia edemem. Hepimiz orda mutlu zamanlarımızı mı paylaşıyoruz ya da gerçekten mutlu muyuz yoksa öyle mi görünmek çabamız bir takım kimselere bir şeyleri mi kanıtlamaya çalışıyoruz bilemiyorum. Ama son zamanlarda fark ettiğim bir şey var kendim bile bir şey paylaşırken bir şeyleri birine gösterme derdine giriyormuşum. Çocuğu olan çocuğunu gözüne sokar ya ben de belki istemeden eşimi gözlerine sokuyorum dur demek istiyorum kendime sadece dur. Ama her şeyin zamanı var sürecine ayak uydurmakta zorluk çekiyorum beni de bekleyin diyorum beni de bekleyin yetişemiyorum hızınıza!! Olan için bir şeyleri söylemek kolay her şeyin zamanı var senin de olur demek ama bu durum hiç böyle olmuyormuş gördüm o zamanı beklemek gerçekten zor…
Hele ki bazı şeyleri yaşadıktan sonra aman unut denilmesi sana daha da zor aynı korkuları yaşar mıyım diye korkmak daha da zor bilemiyorum ben de bunları yaşatmışımdır belki bir kimselere…
Ama dediğim gibi durmak sadece durmak istediğim belki uzun uzun sessizce…