Bir hayalin gerçek olması kadar hayal kırıcı başka bir şey yoktur.
Haldun Taner
Gerçekleşmemiş hayallerimiz ve ulaşamadıklarımız bizi ne kadar üzüyor değil mi?
Aslında hepimiz biliyoruz her güzel şeyin bir sonunun olduğunu, elde ettiğimiz her şeyin bir gün değersizleşmiş gibi hissettirdiğini.
Bazen bir şeyi isteme hali de güzeldir ama bunu istediklerimizi alınca anlarız.
Anneler çocuklarının vitrinden baktığı oyuncakları aldıklarında, o çocuk artık ona ulaşmıştır ve ondan sıkıldığı anda ona sahip olmadığı zamandan daha mutlu değildir.
İşte buna“ Hedonik adaptasyon“ diyoruz; yani heveslerimizin, hayatımızda olması için arzuladığımız her şeyin ömrünün ona ulaşınca giderek azalması ve artık ona sahipken duyduğumuz mutluluğun, onu uzaktan isterkenki haline geri dönmesi.
Yapısı itibariyle değişken, dinamik olmayan her şeye insanoğlu elbet alışıyor. Hayatlarında her şeyi olan ancak mutlu olamayan insanlara tekrar bir bakınca temelinde bunların yattığını fark ediyoruz.
İşte bu yüzden gideceğimiz yerden çok yolda olmak heyecanlıdır, ulaştığımızda heyecanı kalmaz çoğu zaman.
Tabi ki bu kötü bir hal gibi gözükse de aslında bu bir lütuf. Yoksa acıya da alışamazdık. Sonuçta istediğimiz şey her neyse ona olan sevgimiz bittiğinden değildir bu his. Aynı şekilde herhangi bir şey için, biri için hissettiğimiz acı eskisinden az değildir sadece onunla birlikte yaşamayı öğrendik.
Sizin yazılarinizi okumak için çok heyecanlaniyorum . Okuyorum bitiriyorum ama heyecanım ve mutluluğum bitmiyor. Peki bu duyguyu ne deniyor?💯😊
Teşekkür ederim efenim,beni çok mutlu ettiniz…😁
Peki ya hayallerimizden vazgeçersek buna ne diyoruz ? Çok isterken vazgeçmeye? Peki acı çekmeye alışmak mı doğrusu yoksa acı çekmeye kendimiz veya bir başkası tarafından zorunlu kılındıysa ? Peki bunların hepsini yaşamak veya yaşamamak isterken hergün acı çeke çeke yapıyorsak?
Aslında biz kendimizi deil çevremizi, kiskandirma duygumuzu tatmin ediyoruz biz ne yaşıyorsak yaşıyalım çocukken bile hep bı başkası istedi diye veya bir başkası için yaşıyoruz acı bizim duygumuz bizim yaşadığımız tek şey hayaller yaşantı başarı bizim deil bunlara ne diyoruz varmı bunlarında bir yeri
Acı çekmeye alışmak bir başkasının yaptıklarına katlanabilmek için güzel.
Haklısın hayaller kimsenin bize acı veremeyeceği tek yer belki de o yüzden hayatımızda gerçekten tamamlanmış hissettiğimiz zamanların kıymetini bilmeliyiz çünkü görüyoruz ki bu anlar çok kısıtlı ve bir daha yaşanamayabiliyor.