Tüm sesler kısılıp kendinle kaldığında ve en derinlerinden gelen o sese kulak verdiğinde, eğer kalbin eziliyorsa üzülme, bilakis sevin. Hâlâ sana kendini hatırlatan kalbinin varlığına sevin. Betonların arasında betonlardan kendine paye biçen bir kalbin olmadığına sevin. Tüm dertlerini unutup dünyaya daldığında, seni o ummandan çekip çıkaran kervanın ipine sarıl. Sonunda köle olup satılmakta varsa Yusuf a.s gibi zindanlardan saraylara iltica etmekte vardır elbet. Dünya seni sarmak istese de tüm büyüsüyle, sen kat kat itinalarla ört kendini. Eğer bir gün açarsan, dünyayı sırtından indirene aç kalbini. Ve sen
Sevgili kalbim; lütfen daha zarif acılar bul kendine…
