Nereye Bakıyor Bu İnsanlar?

Etrafınıza çok bakar mısınız? Yoksa hep kendinizle mi ilgilisinizdir. Yani şuraya yeni bi yer açılmış gördün mü? diyen siz mi olursunuz yoksa hiç haberiniz bile olmaz ve işiniz düşerse mi ancak orayı bulabilirsiniz. Bu günlerde sevdiğim bir yazarın dediğine göre; ‘insan hep kendine bakarsa etrafı göremezmiş’. Mesela her gün kullandığınız yolda ki tuhafiyenin farkına işiniz düştüğü an varıyorsanız sanırım kendinizi artık biraz rahat bırakmalısınız.

PEKİ NE YAPALIM?

İçinizde olmayan şeyleri aramayı, sizde olmayan şeyler için kendinizi suçlamayı bırakmalısınız. Ama sıra size henüz gelmediyse ve etrafınızda olanlardan memnun değilseniz eğer o sihirli kelimeyi söylüyorum hazır mısınız? Kabullenin. Dünyanın en kolay söylenen ama en zor yapılan işi budur bana sorarsanız. Kabullenmek ama -tamam ya n’oluyosa olsun artık ne yapayım?- demek değil. Maalesef. Gerçek bir teslim oluştan ve gerçek bir kabullenmeden bahsediyorum. Peki nasıl yapılır? Gerekli malzemeler nelerdir? Vallahi inanın bende de yok. Kızdınız mı? Kızmayın yoksa ne yapabilirim. Olmayan şeyi size nerden bulup verebilirim, söyler misiniz. Yani konu tam da bu arkadaşlar. Derdiniz başkasıyla mı, kendinizle mi, en yakınınızla mı, arada bir gördüğünüzle mi fark etmez. Kimse kendisinde olmayanı size veremez.

Sevgilinizden romantizm bekliyor alamıyor musunuz. Demek ki onda da yok yoksa niye size vermesin. Çocuğunuzdan sakinlik bekliyorsunuz ama durmuyor mu, demek ki durası yok. İnsanlar, aileniz, iş yerindekiler ne kadar uğraştığınızı artık bir görsünler, size biraz anlayış gösterip, azıcıkta takdir etsinler değil mi? Ama yapmıyorlar mı? Ee yok demek ki. Aradığınız anlayış ya da takdir duygusu onlarda maalesef yok bu yüzden size de öyle davranamıyorlar.

‘Beni birazcık anlasın ya çok mu şey istiyorum’ diye çırpınan var mı? Bi şey söyleyeceğim. Anlamayacak. Seninle belki de hiç empati kuramayacak neden biliyor musun? Çünkü empati duygusu yok. Kendinde olmayanı sana nasıl versin. Vefa, anlayış, yardım, empati, aşk, sevgi, sahiplenilme, dostluk, neşe, takdir etme, huzur listeyi uzatabilirsiniz. Etrafımızdan böyle böyle bir sürü beklentimiz var ve karşılanmıyor. Bir sebebi var, onlarda da yok. Anneniz bile ya da siz anneyseniz kendinizde olmayanı çocuğunuza veremezsiniz. Eşinize ya da arkadaşlarınıza olmayan enerjinizi ya da anlayışınızı daha fazla sevginizi veremezsiniz. Kendinizle ve sonra herkesle barışma zamanı geldi. Arkadaşlar haydi yekten bir karar verelim ve kendimizi akışa bırakalım biraz özgürleşelim. Ama şöyle gerçekten kabulleneceğiz yarı yolda dönmek yok. Eminsek ben başlıyorum.

This Post Has 2 Comments

  1. Şerife

    Bende başlıyorum, haydeeee ❤️❤️❤️

  2. Pintmama

    Süper ❤️❤️

Bir yanıt yazın