ÖĞRETMENLERİME…

Merhaba, bugünün anlam ve önemine ithafen böyle bir yazı yazmak geldi içimden.

Her geçen gün farklı bir insan oluyoruz aslında. Yaşadıklarımız, hissettiklerimiz, yanımızda olan insanlar her geçen gün kendimizi bir değişimin içinde bulmamızı sağlıyor. Ben de bu yazımda, benim “ben” olmamı sağlayan en değerli kişilerden, canım öğretmenlerimden bahsedeceğim sizlere.

Okulla ilk tanışmam….

1. sınıfa başlayan, kalbi pırpır atan küçücük bir çocuğum o zamanlar. Şimdi sorduğunuzda o anların çok az bir kısmını hatırlıyorum. Ama asla unutmadığım bir şey var. Bana o küçücük yaşımda sevginin saygının önemini aşılayan, ağaç yaşken eğilir sözünün ne kadar da doğru olduğunu onunla daha iyi anladığım canım öğretmenim. Aradan yıllar geçti ama ben hala onu gördüğümde o küçücük halimi hatırlıyorum. Onun bizlere sevgiyle bakışını hatırlıyorum. Bu benim için geçen zamana rağmen o kadar değerli ki. Eğer bu yazımı okursa en başta ona sonsuz teşekkürlerimi iletmek istiyorum. Her zaman kalbimin bir köşesinde onu sevgiyle ve saygıyla hatırlayacağım.

Okulla tanıştıktan sonra sayısını bilemediğim onlarca öğretmenim oldu. Çok az bir kısmına kalbim hala kırık olmakla beraber, hayat beni çok güzel insanlarla karşılaştırdı. Bilmiyorum öğrenciler için belki çok önemli değildir ama ben o öğrencilik hayatım boyunca o kadar güzel insanlarla karşılaştım ki, öğretmenlerim benim her zaman ailemden biri gibi sevdiğim insanlar oldu. Bazılarıyla aradan seneler geçmesine rağmen bağımı hiç koparmadım, koparamadım. Hani çok eski bir dostun olur da uzun süre görüşemezsin ama hayat sizi bir şekilde bir araya getirdiğinde sanki hiç zaman geçmemiş gibi aynı samimiyetle dostluğuna devam edersin ya. İşte öğretmenlerim de benim için öyle oldular.

Özellikle lisede geçen 4 senemde saymakla bitiremeyeceğim çok değerli öğretmenlerim oldu. Kimileriyle abla kardeş gibi olduk. Bir derdimiz sıkıntımız olduğunda koşarak onlara gittik. Sanki kardeşleriymişiz gibi bizi dinleyip bizimle ilgilendiler. Bazen çok güldüğümüze tanık oldular, bazen de çok ağladığımıza. Bazen beraber oyunlar oynadık, bazen beraber yemek yapıp yedik, bazen en yakın dostmuzmuş gibi derin sohbetler ettik.

Kimileriyle abi kardeş gibi olduk. Tökezleyip düştüğümüzde onlar bizi ayağa kaldırdı. Her şeyi başaracak güce sahip olduğumuza onlar bizi inandırdı. Bazen kızdılar, bazen tebrik ettiler. Ama her ne olursa olsun hep yanımızda olup bize destek oldular.

Mezun oldum ama onları hiç unutmadım. Şu an verdiğim her kararda, yürüdüğüm her yolda, aldığım her başarıda onların da parmak izleri var. Emeklerini, çabalarını, sevgilerini hiçbir zaman unutmadım ve unutmayacağım.

Ben de şimdi onlar gibi olmak için bir adım attım. Şu an ilköğretim matematik öğretmenliği okuyorum ve inşallah öğretmen olacağım. Bu yolda idolüm olan canım matematik öğretmenime ayrıca teşekkür etmezsem bu yazıyı çok eksik bırakmış olurum diye düşünüyorum. Biz öğrencilerine matematiği sevdiren, hayat yolculuğumuzda emin adımlarla yürümemizde çok büyük bir payı olan, hayatımın belki de dönüm noktası olan anlarda hep desteğini yanımda hissettiğim öğretmenime sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Biz öğrencileri onu hiçbir zaman unutmayacağız. Her zaman, her yerde onun ismini anıp, her zaman dualarımızda ona da yer vereceğiz. Ben kendim adına bunun için söz veriyorum. İyi ki varsınız canım öğretmenim.

Son olarak Türkiye’nin dört bir yanında öğretmenlik yapan, öğrencilerini kalpten seven ve onları iyi bir insan olarak yetiştirmek için çabalayan tüm öğretmenlerimin öğretmenler gününü kutluyorum. İyi ki varsınız. Sizleri çok seviyoruz.

Öğretmenler, yeni nesil sizin eseriniz olacaktır.

Mustafa Kemal Atatürk